Geachte mevrouw de burgemeester,
Kolonel van het vliegwezen, militair administrateur Provinciecommandant van Antwerpen de heer Johan Lenier,
Commandant van het 29ste bataljon Logistiek Grobbendonk de heer Miguel Constandt,
Dear family Squire and Stew,
Schepenen en gemeenteraadsleden,
De heer Gielen en de heer Stevens, directeur en adjunct directeur van de basisschool Wonderwijs,
Leerlingen en leerkrachten van het 5de studiejaar basisonderwijs,
Afgevaardigden van verenigingen en vaandeldragers
Geachte aanwezigen.
Graag heten wij jullie allen van harte welkom.
Special thanks to the Squire family and Stew for joining us today in commemorating the 80th anniversary of liberation.
Het doet ons plezier dat jullie vandaag op deze speciale dag talrijk aanwezig zijn.
Exact 80 jaar geleden kwam er een einde aan meer als 4 jaar bezetting, vier jaar oorlog. Welke gevoelens er op dat moment bij de bevolking van Herentals aanwezig waren kunnen wij ons niet voorstellen. Wij kunnen enkel als vereniging, zoals vandaag, daar even bij stilstaan. En vertellen aan de jongeren dat ‘vrijheid ‘ een kostbaar goed is.
Maar voor dat symbolisch woord zijn er ook veel slachtoffers gevallen. Burgerlijke, militaire, weerstanders werkweigeraars. Elk van hen hebben ze een steentje bijgedragen tot deze vrijheid waarvan wij reeds gedurende verschillende decennia de vruchten van plukken.
Een paar maanden geleden werd door Rudy, een bestuurslid van onze vereniging medegedeeld, dat hij in augustus 2024 de herdenkingen in het Noorden van Frankrijk, Normandië, ging bijwonen. Verschillende dorpjes zijn daar bevrijdt door de toenmalige Brigade Piron. Dat was vorige maand 80 jaar geleden. Indien er geïnteresseerden waren om eveneens aanwezig te zijn. Ze waren altijd welkom. Wij hebben daar niet zolang moeten over nadenken en beslist daar ook naartoe te gaan. Mijn bezoek en het bijwonen van deze herdenkingen zou voornamelijk gericht zijn op de kustdorpen Sallenelles en Merville.
Tijdens de bevrijding van deze regio is Jules Leysen, een jonge gast van 23 jaar geboren en getogen in Herentals, zwaargekwetst geraakt in het dorpje Sallenelles en zal later overlijden aan zijn verwondingen .
Bij de voorbereidingen van dit bezoek was ook het idee opgevat om een foto van Jules Leysen tijdens de plechtigheid in dit dorpje op 18 augustus 2024 te overhandigen aan de burgemeester. Wat ook gebeurd is. Als voorzitter hadden wij de privilege van dit te mogen doen. En dat werd door de burgemeester zeer geapprecieerd.
Het was een reis welke nog lang in mijn geheugen zal blijven.
De manier waarop de bevrijders van 80 jaar geleden in deze dorpjes worden herdacht, getuigt van groot respect. De gemeenten doen er alles aan om deze herinnering in leven te houden.
Eveneens respect voor het Belgische bevrijdingsbataljon gekazerneerd in Leopoldsburg. Dit bataljon was daar ook aanwezig en heeft alle plechtigheden, tijdens die week in de verschillende gemeenten, hun beste beentjes voorgezet. Dat mocht toch wel eens gezegd worden .
———————–
Op zondag 18 augustus 2024 begon de eerste herdenking om 09.15u te Sallenelles. De laatste plechtigheid die dag had plaats in de namiddag in het Merville Battery Museum.
In de late namiddag, wanneer de genodigden reeds huiswaarts waren gekeerd en ook het dorpje Sallenelles terug van zijn rust kon genieten, hebben wij samen met Dieter, Nationaal voorzitter, Patrick, vaandeldrager en Patrick en Rudi, de plaatsen gaan bezoeken waar Brigade Piron op het grondgebied van Sallenelles heeft gevochten.
Terwijl de zon stilaan van zijn kracht aan het verliezen was, vertelde Dieter tijdens de wandeling tussen de weiden en de velden, waar en hoe de gevechten hebben plaatsgehad. Het was het verhaal van de bevrijding van een klein dorpje in Normandië. Het bracht ons terug in de tijd 80 jaar geleden.
Wij passeren langs de plaats waar de Duitsers zich hadden opgesteld, slechts een honderdtal meters verwijderd van de Brigade Piron welke aanwezig waren in een gracht. Deze gracht was nog steeds zichtbaar. Wij zijn ook in de buurt geweest waar Jules Leysen zwaargekwetst is geraakt.
Tijdens deze wandeling, dat nu een mooie vredige landschap is, is het moeilijk voor te stellen wat hier is gebeurd. Maar emotioneel was dat die avond toch wel even slikken.
De wandeling gaat dan verder richting de rivier de Orne.
Deze stroom is grenzend aan Sallenelles en is belangrijk voor deze gemeente. Ook een mooi aangrenzend stukje natuurgebied welke 80 jaar geleden een belangrijke rol heeft gespeeld bij de bevrijding van de regio, zijn wij gepasseerd.
Het was voor mij een waar genoegen om dit stukje verleden mee te maken. Het verhaal waarbij ook, honderden kilometers van huis, Herentalsenaren in betrokken waren. Dank aan Dieter, Patrick X 2 en Rudi dat ik dit met hen heb mogen meemaken.
——————————————–
In de nacht van 15 op 16 augustus 1944 tijdens de gevechten zal Jules Leysen zwaargewond geraken. Hij wordt nog overgebracht naar een militair Canadees veldhospitaal nabij Caen, maar zal overlijden op 17 augustus 1944. Hij zal begraven worden op een militaire begraafplaats in ‘De La Delivrande War Cemetry.
Na de wapenstilstand zullen zijn strijdmakkers er alles aan doen om Jules terug naar Herentals te repatriëren. Wat ook zal lukken in het jaar1951. Met grote eer en onder grote belangstelling en met het nodige respect zal Jules herbegraven worden op het kerkhof op de Kruisberg op 14 mei 1951. Waar hij nog steeds zijn laatste rustplaats heeft gevonden.
Tussen haakjes, het grafzerk wordt speciaal onderhouden door een lid van het bestuur. Met dank daarvoor.
Jules is voor ons ook een symbool voor al degenen van Brigade Piron welke hebben gevochten voor onze vrijheid.
De reis op zich en voornamelijk de dag van de herdenking 18 augustus 2024 dat zal ons nog lang in herinnering blijven.
Ook een speciaal moment was het overhandigen van en foto van Jules Leysen aan de heer burgemeester, Lemarchand.
De plechtigheid gebeurde met een Franse slag, maar toch met heel veel respect.
En het was dan ook nog totaal onverwachts, dat wij van de burgemeester een glazen bokaal hebben mogen ontvangen. Een bokaal met aarde afkomstig van de rivier de Orne, welke zo belangrijk was en nog steeds is voor deze gemeente.
Het is een grote eer voor een kleine afdeling als Brigade Piron 2.0 Nete & Aa om zoiets in ontvangst te mogen nemen. Een mooier geschenk als respect voor hen die hun leven hebben gegeven bij de bevrijding 80 jaar geleden hadden wij niet kunnen wensen.
Onze taak is zorgen dat dit stukje geschiedenis niet wordt vergeten.
Maar het glazen bokaaltje met aarde van de Orne, waar Jules gestorven is, behoort niet aan ons toe. Daarom was er ook nogal snel een beslissing om de nabestaanden dit uniek symbolisch voorwerp aan hen te overhandigen.
En dat zal nu officieel gebeuren.
En daarom zou ik willen uitnodigen om even naar voor te komen
Jos en Josée voor de officiële ontvangst van dit kleinood maar toch met een hele grote waarde.
